Çok yorgunum
Uzanan elleri bile tutacak mecalim yok
Çünkü unutup es geçemem ben dünyanın bana yaptıklarını
Duygularla yaşarken ölmeye cesaret,
yaşamayı bırakınca ölmeye sebep bulamam
Hep bir eksiğimi bulur süründürür hayat beni
Bıktım artık, ensemden tutar çeker sürekli geçmiş
Ağır aksaktı umutlarım, geride bıraktım
Yarım yamalak duygularla doluydum
Yaralı bir kalp yerine duygusuz bir canavar olmayı seçtim
Bu sefer de yaşamaktan geçtim
Asla bulamadım ortasını kendimin
Ya hep ya da hiçti her şey
Kararlarım bir neşter kadar keskin,
mutluluk kadar imkansızdı
Karanlıktı hükmeden hayata ve ben hiç iyi göremezdim karanlıkta
