Uykumu böldü esen rüzgar
Bir fısıltıyla sardı her yanımı
Kulağımda inledi sözleri
Kanım çekildi damarlarımdan
Utanç dolu soğuk ter kapladı göğsümü
Uykuma geri dönmek istedim
Gözlerimi kapattım
Olmadı, uyuyamadım
Çünkü her seferinde
Karanlığı görüyordum artık...
Doğruldum yatağımdan
Çimenlere değdi ayaklarım
Çıplak vücudumu gördüm aynada
Dayanamadım
Kalktım ve üstümü giydim
Titizlikle sardım her etimi
Yüzümü diktim dikkatlice
Dünden ne kaldıysa cebimde
Yüzüme işledim hepsini...
Rüzgara döndüm yüzümü
Ciğerlerime doldu
Neyse ki bildim nefes vermeyi
Güneş doğacak şimdi
Başladım yürümeye
İnat ettim:
Ufka ulaşıncaya kadar yürüyeceğim.
