Karşılaşılan her his, her düşünce, her varlık; bir anlamı hak eder. Bunun için sadece var olması yeter. Bir şeylere anlam yüklediğimiz her saniye değer kazanır. Çünkü her şey birbirinin aynasıdır. Her şey ötekinin bir parçasıdır. Her şey bir ötekidir.
Sen de öyleydin. Benim için bir ötekiydin. Saniyelerime değer veren bir anlam. Bir acı. Kaybolacağını bildiğim bir umut. Ama çok güzeldin.
Benim için bir tanışma değildin. Bir farkındalık değildin. Benim için bir yüzleşmeydin. Bildiğim ve korktuğum, merak ettiğim ve düşünmekten kaçtığım bir düşünceydin. Çok değerliydin çünkü aynaydın. Anlamın seninle birlikte geldi ve gitti. Yansıman ise yüreğime kazındı.
Nefes nefes düştün kendinden ve ellerimin arasından. Sessizce. Başın eğik bekledin. Seninle beraber ben de. Üşüdün her nefeste. Titredim seninle. Uyumadın, gözlerin açıktı, güzel gözlerin. Uyuyamadım ben de. Direndin, günlerce belki haftalarca. Sana el uzattım ben de. Özledin. Sıcak bir anne kucağını. Kucakladım seni ben de. Korktun belki de. Savaştın, öfkelendin, yoruldun, barıştın. Yüzleştin ölümle. Ben de.
Sıradan değildin. Bütün acılarını saniyelerime yazdım. Küçük ve cesur yüreğini düşüncelerime. Bir hayaletin ötekisi oldun, ölümü tanıyanın aynası. Aslında anlamı olan tek şey oldun. Aslında anlama değer tek şey sendin. Sevgimle, umudumla uyu güzel kedi.
