Bu şehir gövdemin orta yerinde 

bir ağrı gibi sürüyor hükmünü 

İşte ben tam şu anda 

Hiçbir şeyin ortasındayım


Bilmediğin ruha bıraktığın yara

Düğümler bilmediğin yaşamları

Öyle elini kolunu sallayarak gezemezsin

Büyümeyen çocuklardan oluşan toprakları 


Bugün kendime dersin 

Annenin gülümsemesi düşer göğsüne

Bugün kendimle dersin

Ağıdı tutulmamış izler biner gözlerine


Öyle elini kolunu 

içindeki kızgın kumunu

Savuramazsın 

Bıçağı eline tutuşturan yüzlere


Ruhuna gölge bırakanların gölgesinde 

Senden bir parça karanlığa kavuşur 

Çünkü eline tutuşturulan öfkeyi

Öyle elini kolunu sallayarak 

savuramazsın

Kör tarafı saplansa da gölgeye

Kağıt kesiği gelir seni bulur 


Çünkü bilmeden bıraktığın çukur 

Seni bilmeden bu boşluğa savurur