Yaşanılan hayat bir mum gibi
Eriyip gidiyor gençliğimizde
Gençliğimiz kollarımızda
Kollarımızsa yorgun, bitkin
Usulca düşüyor umutsuzlukla
Yorgun hayatlarımıza
Ansızın ateşimiz tutuşuyor
Ortalık şavkıyor bir karınca boyu
Bir alev oluyor yaşadıklarımız
Yavaş yavaş kayboluyor
Dakikaların, zamanın içinde
Zaman büsbütün eriyor.
Bir umut aramalı insan
Tutunacak bir zaman
Belki yarin kolları
Belki de belirsizlik
Öyle bir aramalı ki insan
Bir çağa ruhunu hapsetmeli
