ZAMAN
Zaman çalışıyor üzerimde
Mahirce ve ince ince
Farketmeden kayboluyor kalanlar
Aklarım karalarımla yarışıyor
Sırrı dökülmüş aynalar gülse de sinsice
Vurur yüzüme gerçekleri umarsız
Kök boyalı bir halının gizli dili gibi
Yaş aldığımı söylüyor kaz ayaklarım
Doğan hücreler ölenlere denk değil
Ne kadar ufalasam da
Eleğin üzerinde kalıyor bazı anılar
Olsun şikayetim olmadı hiç
Anlamak ve anlatmak için yorulurken
Bedenim ve ruhum
Ne varsa bildiğim bilmediğim bileceğim
İnsan kuklası bazıları
Zamanın kazanında kaynıyor.
S.KISIK
