Zamanında tanıdığım biri vardı.
Beyaz teni ve kıvırcık saçları,
Denizi anımsatan kokusu ve tatlı suratı
Beni benden aldı, ömrüme ömür kattı.
Bana baktı ışıldayan kahve gözleri,
Uzattı yumuşacık pamuk elini,
Karanlık düşlerimi, solmuş tenimi
Paramparça kalbimi, kanlı cildimi,
Ölü bedenimi ve kaybolmuş kişiliğimi,
Şefkatiyle tek hamlede sildi, sanki bir şey değildi.
Sımsıkı sarılması hepsine yetti.
Bir ağaç gölgesi, ve sevdiğimin saç telleri
Islak çimenin sezgisi, sanki o da sarhoş
Denizin esintisi ve ona karışan kokusu,
Gözlerim kapalı da olsa dinlediğim huşu
Huzur kaplı dünyam, sanırım cennet bu
Umarım senin için de bu kadar güzeldir
Gördüğün manzara hepsine bedeldir
Herkeste senin gözlerin, hüzünlü bir serap
Yalnız gözlerim de sana adanmış birer nehir
Şimdi senden kalanlara bakıyorum bir başıma
Dünyayı yıkardım güya zarar gelse kaşına
Elimde tek bir sümbül dikmek için yanına
Neye fayda sarılıp ağlasam mezar taşına
