Düşünüp durduğunu saate bakarak anlasam yirmi bir kırk yedi demezdim
Bir şeyin peşindesin
Bir şeylerin izindeyim
İzleri takip ettikçe yaşam alanım daralıyor
Sen bana sorsan saati söylemezdim
Ben sana çiçekli bahçeler duyduğunda felaketim olan şarkılar söylerdim
İzlediğimde hayatın değişir filmlerden derdim
Bunu öyle yapma böyle yap dediğin iplerden alırdım ve kendimizi asardık
Ben sana ben olmazdım
Senin sende olamadığını sandığın sen olurdum.
Düşündükçe çoğalan ve arttırdıkça açılan söylenmesi soru olan yüklerden olurdum
Arındıkça hatırlardın beni ve sekiz çizerdin evin dört köşesinde
Ben olsan bir gün
Gözlerini kapatmaktan korkan bir cüceye dönüşürdün ve utanırdın ağladığın her gece için
Bir gün ben olsan saçlarını kazıtır ve içinde ne olduğunu çözmeye çalışırdın
Saate asla bakmazdın
Sen ben olsan asla sana şiir yazmazdın
Ben de sana şiir yazmıyorum.
Ne senin saçlarına
Ne bakışına
Ne gülüşüne
Ne duruşuna
Sen bensin çünkü
İçimde sen varken ve sen çoktan ben olmuşken sana şiir yazamam
Ben senin içimde bir yer edinmeni sevdim ve sana ulaştıkça,
O yerden tırmanıp yukarılara çıktıkça
Her hücremi öldürerek ilerledikçe ve DNA larımın her bir kıvrımında hissettikçe genlerimdeki sarsıntıları
Sen sen olmaktan çıktın ve içimdeki sende bir anlamsızlık aradım
Bir evdeyim ve tahta bir ev
Sen varsın ama istemiyorum
Beni bırak çocuk
Sen bende bensiz de varsın
Sen içimde teksin çocuk
Kafamın bulantısına kusuyorum
Ne yaptın İskender
Ya sen bana kitap veren
Ne yaptınız bana
Ben ne yaptım ki size
Bu dünyada bir türlü yer edinemedim
Sen ben olsan
Sen olmama izin vermeden intihar ederdin
Ben ise intihara teşebbüs ki cümleler kuruyorum
Ben gidiyorum sana veda etmeden çocuk
Öldür kendini
Ben ben olmaktan çıkıyorum.
