Eskiden, yıldızların içinde...
Bir yerde sanırdım kendimi
Buradan güzel bir yer olamaz derdim
Meğer ben o gökte olsam da
Sadece karanlığında kalmışım
Sırtımı yaslıyorum sandığım ay
Farklı farklı suretlere bürünürmüş de
Ben sevdiğim haliyle görürmüşüm
Sonra bir gün, yıldızlar söndü...
Ben yıldız değilmişim
Ay sandığım benim inceliklerim imiş
Ben inceliklerime sığınmışım
Böyle saçma iş mi olur
Hiç mi duymamışım, incelikler yaralar
Neden unutmamışım bunları ben de
Diğer bütün insanlar gibi
Herkes aynıydı hani?
İki göz, iki kulak, bir ağız
Benim ne farkım var?
Eksiğim var eksiğim
İnceliklerim, kırgınlıklarım, ince sızılarım var
Bunlar hiç yokmuş gibi yapılır
Karşındaki kim olursa olsun görülmez
Ben hem bunları gösterdim
Hem de karşımdakilerinkini hissettim
Bu yüzden eksiğim işte, tam olamam...
