İçinde yaşadığım bir kara kış.
Onu da çok görüp almayın benden.
Sensiz dönen bu dünyanın,
Solan çiçeklerimin,
Yokluğunun yarattığı cehennemin,
Tam ortasındayım!
Bu benim hikayem
Benim zemherim.
Yalnızım, yürüyorum,
Sokaklar karanlık,
Sokak lambaları patlamış.
Sevgisizlikten sokaklarda
Titreyerek üşüyen aç köpekler,
Kanatları donmuş üşümüş kuşlar,
Çöp yemeklerini karıştıran kediler gibi.
Kimsesizim, soğukta sokaktayım.
Yalnızım, düşünüyorum
Saatin akrebi ile yelkovanının
Aynı ahenkle kavga edişlerini dinliyor,
Masanın üzerindeki çürümüş elmaları izliyor,
Biraz gözyaşı döküyor,
Yakıp kül ettiğim hayatıma bakıyorum.
Hayat bu...
Hayat yarım, hayat acı bir kördüğüm.
Beyza
2020-09-30T17:16:49+03:00Yüreklerinize dokunduysa kelimelerim ne mutlu, dilerim sonsuz satırlarımız aynı duyguları tecelli eder :)
Esma gül sğrc
2020-09-30T17:12:14+03:00okurken yazılanları hissettirdi kaleminiz :)
keşke bir kaç satır daha fazla okuyabilseydim :)
Beyza
2020-09-30T17:11:44+03:00Sağolun hocam , selamlar