Tarihin akşamüstü vakti
Kıyametimsi bir hava
Ve karanlığı teslim töreniyle
Güneş imha edildi...
Ki tarih bir defa yaşanır
Bir defasında benim de
Akıl nimeti çalınınca yüzüme
Amiyane açıldı gözlerim
Seyre durdum velhasıl
İzdihama maruz kalmış zevahiri
Burnu dik, karnı toktu zevahirin
Sanki,
Bir yanardağın çatlaklarından sızarak
Sadık kullarının kalplerine doğru
tüm şöhretiyle fışkırıyordu zevahir
Bakın
Bakın dedim
Ateşi gagalıyor yerden insanlar
Mideye doğru süzülüyor zevahir...
İnsanlar! diyorum,
Kendi kaderinizdir gagaladığınız
Ve taparcasına bakıyor gözleriniz
Ölüme bulanmadıysa henüz vicdanınız
Dinleyin sözümü
Bilinme kaygısı, tanrısıdır cahillerin
Hatta
Zevahirin kullarıdır aydınlar da
Toplumdan azade kahinler de ister onu
Rahimlerde sıra bekleyen zigotlar da
Görün işte
Bilinmekten pay almak istiyor her şey
Çünkü ontolojik olarak eksiktir her şey
Bu yüzden zevahiri arzular barış ve cenk
Ona yönelir feza ve big bang
Zevahirin yavrusudur reklamlar
Dev afişler ve pankartlar...
Çıldırmışçasına bilinmek istiyor insanlar
Bakın
Bakın sırtlanmış tüm dikkatleri
Kendi felaketine doğru parlıyor zevahir.
