ama ilahi bir parmaklar bütünü içimden fışkıran ama gıdıklanıyor örümcek ağları kafamda ve fakat uğultulu adımlarla yürüyorum kendimi yalpalayarak
kulp takmışsın sezdirmeden sezgiye ve fakat üşüyerek sökülüyorum gevşek bağlardan ve bağlardan ve bağlardan bağırarak
haşa deme sus deme kaç deme tükürme bunca yolu içimden tükürme türküleri oyuktan çıkarıp ve fakat kazma fokur fokur aşkları kazma işte bunca dokunmak gülümsetmez insanı
gül ve kan arasında bir buğulu hapşırık yaşamım ve yaşamım ve fakat kafanın masaya yatırışı kendini kafanın atardamarı bozuk bir ağaçkakan kafanın tıklayışı düşünme elzemi ve yaratma saçmalığı ve fakat acıdan yana saygı duyan çok az kişi var
anlamsız perdeler diktirdim ruh odalarıma anlamsız plastik sularla suladım çölümü ve fakat dikişsiz hülyalar arasından çektim kendimi ve seni ve kendimi tekrar ama diyerek uyuşturma özrünü ama diyerek bükülme sahnemde
ama esniyor sardunyalar içimin köşelerinde ama geri örmeliyim kanatlarımı ama düşmek çok daha karmaşık dik durmaktan ıslak imza gibi her düşüşüm ama hissediyorum kalpazan anılardan dikenler toplayacağım ama biliyorsun defalarca affettim seni
