zamanın en güzel gecesiydi,

zamanın en kötü sabahıydı.

Gülhane’nin lale devriydi,

gönlümün yaprak dökümüydü.

birbirimize yaptığımız en büyük iyilikti,

birbirimize -böyle olsun istemezdik- yaptığımız en büyük kötülüktü.

sevgi denen o gerçek,

veda denen acı son.


öyle bir zamandı ki,

her şeyi oldurulabilirdik;

öyle bir zamandı ki,

ancak sus olup oturabildik.

dalgalar dile geldi,

meydanlar sessizliğe büründü.

duygularımız şakıdı,

kelimelerimiz tükendi.


şimdi dilimden düşmeyen türkü,

şimdi yüreğimde dinmeyen acı;

sevgi denen o gerçek,

veda denen acı son.


tüm yolları yürüdük,

şehrin sonuna geldik.


seni buldum-hülya gibi-

ve seni kaybettim.


Kuş olup uçtuk,

Ve son...