zamanın en güzel gecesiydi,
zamanın en kötü sabahıydı.
Gülhane’nin lale devriydi,
gönlümün yaprak dökümüydü.
birbirimize yaptığımız en büyük iyilikti,
birbirimize -böyle olsun istemezdik- yaptığımız en büyük kötülüktü.
sevgi denen o gerçek,
veda denen acı son.
öyle bir zamandı ki,
her şeyi oldurulabilirdik;
öyle bir zamandı ki,
ancak sus olup oturabildik.
dalgalar dile geldi,
meydanlar sessizliğe büründü.
duygularımız şakıdı,
kelimelerimiz tükendi.
şimdi dilimden düşmeyen türkü,
şimdi yüreğimde dinmeyen acı;
sevgi denen o gerçek,
veda denen acı son.
tüm yolları yürüdük,
şehrin sonuna geldik.
seni buldum-hülya gibi-
ve seni kaybettim.
Kuş olup uçtuk,
Ve son...