Perdenin arkasındaki gürültüler cesetin huzuruna kaybetmişler.

Bir bakış, sonsuz akış, nefes sulayan sorular, aydınlığı besleyen karanlıklar, ipte çözülen karmaşalar...

Ölümün fırlattığı halata bile uzanamaz bu kollar.

Yollar uzak, yollar tuzak.


Güzelliğini sergilemek için beliren gün ışığı, benim yaralarımı açığa çıkarır.

Ellerim toprağı deşer, zihnim yastayken sana.

Ben hep sana bakarken ölmeyi diledim;

Çünkü hep en güzel yerlerde doruğa çıkar kendimi yok etme isteğim.