Zordur sevmek seni
Bakışlarında küheylan yırtınması var sanki
Bu ilk vuruluşum değil de
Son olacaksın belki
Bozkırda yaşarken ölmeyi öğrenmek gibi
Sana ne kadar yaklaşsam vuruldum
Duruldum yine de yılmadım
Lakin yoruldum
Bir sebepsiz feryâd oldum
Çıktım gönül penceremden
Yer, gök, arş, titredi sesimden
Duymaz oldun bir an olsun beni derinden
Gel vesile ol desem bu hülyaya
Yol ver gideyim aşıklar aşkına
Limanında oturayım yalandan
Vur! Dalga olsun yüzüme
Bari mevlama gideyim elinde
Bir tılsım dolusun anlatamam
O ırmaklar gibi çağlayan gönlüm
Ne çabuk duruldu
İnci tanesi olurdum istesen
Yalnız! Gönlüm gözlerinde yoruldu
Kır papatyası topladım bu gece
Rüyalarıma doğdu hevesim
Yarım kalan bir mısra oldun sen
Bitiremedim
Boğazıma düğümlendi nefesim
