Afel

Zulme kör bir milletin, kalbi vahşete doyar mı?

Kaç masum gözlerden okunan acı,

Kaç miniğin bu dehşet sancısı,

Sağır olsa insan, yine bu çığlığı duyardı…
...

Her taşın altından çıkan ölüm ve her gün zulüm,

Tüm mecmualara basılan cengaver, kalmış kötürüm.

Elinde bir bayrak ve elinde kalan son parmak,

Zuhura eriş...

İnsan düşünür, düşünen bir varlıktır fakat nasıl düşünmesi gerektiğini bilir mi ki? En azından aşina mıdır, uzaktan? Bir modacı gözünün gördüğü her şeyden ta...

Güzün geride bıraktığı sarı yapraklar,

Senin gördüğün, güzün geride bıraktığı ölü yapraklar.

Bana kalansa bir hayat, belki taze, serin bir hava,

Belkiden ...

Bir kuş konar Aksa’nın kubbesine,

Bir kuş ki gözleri ağlamaktan kanlanmış, 

Ve sonra sesini unutmuş gibi yabancı kendisine,

Usul usul ağıtlar okur, sessiz...

Kulaklıklarını takıp arabanın camından baktı Afel. Çalan şarkının elbisesini giydirdi ruhuna. Önceki sene hepsi birbirine zıt olan dağlar şimdiyse birbiriyle...

Ben, kefil olurum bu satırlara, 

Borcunu öder, yine de ben yazarım.

Ben bana yeterim,

Fakat beş kuruşsuz insanım.

Ben güller içindeki, 

Kuşku duyulmaz y...

Belirsizliğimin kanadını saran sarmaşıklardan kurtulmaya çalıştıkça daha çok kapıldığımı hissettim. Aslında sarmaşıklardan kurtulsam bile sonum kaçınılmazdı....

Hüzünle süslediği bakışlarını göğe kaldırdı Afel. Yine hüzünle yıldızına seslendi. “Ne sen bana, ne de ben sana benzemeli. Sadece... Sadece bir olmalı…” Sonr...

Bir kış akşamıydı.

Evinin önünde sallanan sandalyesine oturmuş olan Afel, kristalleşmiş kar tanelerini seyrediyordu. Kristaller, adeta dans ediyordu. Sonra ...