Esma Sağar

Bir varmış bir yokmuş dünyası.

Anahtar cennetin ama

Geçtiğin dünya kapısı.

Bir sır var her derdin içinde,

Müjdedir sana sancısı.

Sen durma anlat rahmeti...

Bir varmış bir yokmuş dünyası

Hırslandığımız bir avuç toprak,

Alnımızda karası.

Sen durma anlat Ria.

Sana cefası düşer, onlara sefası.

Görünmez ki heybe...

Dedim ki, yaşamak...

Acının ince ince işlediği

ve şekillendirdiği bir yaşamak.

Kanayarak yürümeyi,

Düştüğü yerde kalmaya

yeğleyen bir yaşamak...

Yitire...

Gözlerim dalıyorken geçmişe 

Ben şimdi yazgımın bilinmezinde

Ruhumu ince ince eleyip

Yüzüyorum sonsuz rahmetinle

Gönülleri kör edercesine,

Dünya ışıldas...

De ki ey rüya,

gerçek değil burası dünya.

İnansan da bir inanmasan da,

yeter ki dalma oyuna.

De ki ey rüya,

şifa değil bu yara.

Kanatır ruhunu,

kaldık...

Soluyorum Rabbim,

Güllerinden daha hızlı.

Yitirmek üzere olduğum gençliğim,

Beni sana şikayet ediyor.

Ben kelimelerle evcilik oynuyorum.

Sonra aynaya dö...

Yanılmadık yine insandan yana.

Yarası, yenilgisi baştan belliydi oysa.

Çölün ortasında bir yudum su dahi olsa,

İçilmez derdim, zehir bile zehire şifa olma...

Ölümün kıyısında duranı beklemek,

Herkes için biraz ölmek demek.

Kapıların aralandığı,

Ölüm rüzgarının estiği evler...

Allah kelamı duyar kulaklar, kalp...

Sarsılmış bütün inançlar adına

Boyun eğiyorum kelimelere

Bittiğim yerde başlıyor şiir.

Zaman bazı anlamları solduruyor Ria.

Ben o kör kuyulara teslim ett...

Tutamıyorum kelimeleri Ferya.

Boz bulanık bir suya düşmüş harflerim.

Hikâyeme yetiremiyorum.

Kaygısı, kederi dünya olan bir çark ki

İçine almış beni.

Ne...