Mahmut Kaya

Kendimi kimsesizliğimle bulur oldum

İçim solumu kemirirken

Elinden tutamamaktan yoruldum

Birbirinden alakasız iki renk iken

Birbirine karışamamaktan boğu...

Kimsesizliği yalanlar altına gömer,

adının yalınlığı anlam olur.

Çınlayışlar boşluklardan yansır

Eski bir resim ellerine ıraksar.

Bilinmeyenin alt yazısını yazıyorum

Kime ne anlatacak

kime ne hissettirecekse bu dizeler

mesuliyeti her kime ait ise,

Adı, kırk beş metronom

Acelesi var...

Gözlerine bakmadığım her an biraz eksiğim hayattan

Elini tutamadığım her saniye geç kalıyorum ölüme

Ömrümün en güzel saniyeleri bunlar

Erişilemeyen ağacın...

Eskinin esintisi var ruhumda

Parşömenlerin kokusundan hallice

Düşüncelerimi mumyalıyorum hayallerime

İskenderiye'nin yakılması kadar anlamsız şimdi yanılg...

Şehrin gürültüsü hep bunlar

Toz toprak içinde saygınlık

Sayılı kilit taşları yerleşiyor kalbime

Sokaklarını düzeltiyor

Mis kokular sürüyorum zihnime

Dim...