uykuya düşmandık beraberken,
gölgeden bir duvar gibiydi uyku,
bir deniz gibiydi; hain, kaypak, meçhullerle dolu.
arada uyumanı isterdim,
başın göğsüme da...
ben bu oyuna ait değilim
kuralları bile bilmem, kartları önüme dizmeyin
nalım, eyerim yok, beni bu yarışa dahil etmeyin
istemem kemiklerim sızlayana kadar...
bu tren şehrinden geçmiyor
tam ortasında, ihtimal kalbinde
saatli bir şiir saklı
her vagon birbirinin aynı
insanlar ne kadar herkese benziyor
bir işe ya...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok