Emre Andersson

Parmağımda yitirmenin intihar ivmesi, 

istifra kasılmaları karında, “-ayyaş olurmu aşık bir devrimci,”

kimin o kadar yükü var şımarmaya? 

kükürttür beni b...

en güzel göğü üzerine cibin sermek 

korumak üzünçten ve kederden 

insanlardan, halklardan seni;  

kan emen.

en güzel ikindiyi uyku etmek 

isterim sana...

Hera gözlüm, Samanyolu’ndan bakıyorum alnına

bir öpücük.

Şimşeklerin tanrısı kadar olamasam da

var biraz itlik serserilik damarlarımda.

yine de, sadık ol...

Dağıtır ya kuzgun nizamice inşaa edilmiş bir serçe yuvasını

öyle sebepsizlik halidir işte bu 

içinde yüzdüğüm vandallığın.

“seni özledim” demeye bin şahi...

“İnsan ne kadar güzel ölürse ölsün

sonunda kendi bokuyla kalıyor baş başa.”

onu boşver ama hatırla 

ölümü ne kadar konuşsakta 

koşuyorduk senle turuncu ı...

Dilimde kırıka türküsü,

ılık bir akşam üstü örtüsü

altında çıplaklık özgürlüktü 

günlerden o gün dündü.

Yaz sokaklarında sürterken martılarla

kokan yase...

I

Gülleri sen al, saplarıda bana kalsın;

dikensizler sanki tek kullanımlık gibiler.

Gül değil de bir ürün gibiydi Allah kahretsin!

Papatyaları sakladım s...