'İnsan ara sıra evini yakmalı ve çıkıp seyretmeli'
Bu alıntı bende birçok duyguyu canlandırdı. Bazen gemiler yakılmalı, evler yıkılmalı, insan üzülmeli ki...
Küçülmek istiyorum
Küçüldükçe küçülmek
Hatta un ufak olmak
Parçalara ayrılmak ve bir daha toplanamamak
Nedeni yok bu isteğimin
Değil
Nedeni çok bu ...
Bazen ne kadar görünmek için çabalarsak çabalayalım olmaz. Göremezler çünkü insanların gözleri bile yalnızca işine geleni görür. Bizler ise yani benim gibile...
Gittiğim gibi geri geldim
İçimdeki can kırıklarıyla
Yine herşey eskisi gibi
Her şey bıraktığım gibi öylece kalmış
Benim tamamlamamı bekliyor herkes
Faka...
İkimiz de aynı şehirdeyiz ve birbirimize varmamız için yarım saatten daha az bir zaman yeter. Buna rağmen o orada ben buradayım. Neden? Sebep yok... Ben bura...
Kimsesiz ruhum
Yine senin başı boş sokaklarında
Bir çıkar yol bulmak umuduyla
Aklım çoktan senden vazgeçti
Fakat kalbim
O çıkmaz sokağın ortasında
Öyle...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
