Işık evime girmeden on dört kere saymasaydı mumları hatırlamazdım
Arka bahçende solmasaydı ay
Yokuşları sulamayı çoktan bırakırdım
Ama sen, dümdüz bir yüz...
Çakıl taşlarıyla örülmüş dört yolu birbirine bağlayan meydanda işleri kesat gittiği sefaletinden anlaşılan birkaç dükkan, zor zamanlar geçirdiği belli olan k...
Belki de gün, onun bitiş noktası olma yolunda ilerleyen, geceleri kabuslarından doğan haykırışları koynunda büyüttüğü zamirlerin hepsiydi. Bu güneş, Berlin'i...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok