Benime Yüksekoğul

annemin göğsündeki toprakta,çiçek diye ben açmalıydım.

Neden taşın altına tüm varlığın koyulması gerektiği bilindiği hâlde’

hiç kimse kıpırdamıyor.

beynimdeki kusursuzluğunda kaybolmuştun,

kusurlarında zehirlendim.

ben sende hiç doğmadan öldüm.

h’

insan kendi ölümüne iknada sevdiklerine ikna olabilmiş değil.

Böyle köksüz,

savrulmaya müsait

ve yersiz gibi.

aynı ağrının sancılarıyız seninle’

Bulanıklığın içinde seni seçmeye çalışıyorum.

Gözlerimin kıymeti eksiliyor seni gördükçe.

O kadar çirkinsin ki. 

Sen şimdi o yanından rastgele geçtiğin aynalarda güzelliğinden geçemiyosun.

Çürüdüm bir ağacın altında.

Belki hâlâ o dalda olsaydım güzelleşecektim, düşmek düştü bana o daldan, aldım çürüyen beni düştüğüm yerden, nimet saydım. Önce ...