Dolandıkça kökleri birbir...
🐈🐈⬛...
Çalıyorum kapını son kez (herkesin içinde vardır bir küçük çocuk bu şiiri kalbimdeki küçük çocuğa hasrediyorum)
Kaç kuş uçtu
Gitti kafesten
Acıdı canım
Soluduğum her nefeste
Aldı alev her şey
Bir damla yaşla
Üzgünüm
Yine de aydınlatamadı
Karanlığımı
Yanan ...
Yanmak belki de sandığımı...
Konmuş bir parça aydınlık...
Savruldum nice çemberler ...
Kelimelerim kaldı kifayet...
🧡...
Başını kaldır bak gökyüzü...
(^^)...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
