Beyza Gülcemal

Düştüğün yerden kalk çocukluğum... Bir salıncakta süzülürken duyduğun o sevinci bir daha aynı saflıkta tadamayacaksın. Ömrün mutlu oluşlar ile duvara toslayı...

Aldanışlardan oluşan ömrüm, hayata dönüp her bakışımda taktığım tozpembe gözlüğüm... Sanki daha kolay her şey, sanki insan hep bir yerde mutluluğu bulabilirm...

Göğsümde bir yara açılıyor

Sana kavuşamadığım her an

Çiçeklerle bezenen yüzünü göremediğim gün.

Elini tutamadığım her an

Boşlukta süzülüyorum bütün.

Sen...

Uzatıyorum ellerimi

Görmüyor musun, bakmıyorsun bile bu tarafa.

Haykırıyorum gel diye

Duymuyorsun sevgili, dinlemiyorsun bile feryadımı

Dokunmak, sarılma...