B.Betül

dün gece bir kabus gördüm

neydi kabus

acılarım mı

yoksa acıların mı?

Bugün öğrendim bazı şeyleri

öğrendim mi

yoksa hala mı gizli?

Kendime de ağlardım
...

Mescid-i Aksa’yı gördüm düşümde
Bir çocuk gibiydi ve ağlıyordu
Varıp eşiğine alnımı koydum
Sanki bir yer altı nehr çağlıyordu

Gözlerim yollarda bekler ...

Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü ...

Sevgilim bak, geçip gidiyor zaman:
Aşındırarak bütün güzel duyguları
Bir yarım umuttur elimizde kalan
Göğüslemek için karanlık yarınları
Bu kekre dünyada...

Rüzgara karışıp sana dolmak istiyorum

Nefes diye beni solu

Kendini bende özgür hisset

Yaşayalım mı?

Alacakaranlık gecelerden kalan matemi uyutuyorum dizlerimde

Huzurlu ninniler söylüyor çocukluğumdan kalan bir ses

Artmış duyguları itekliyorum ötelere

Aza...

Bir şehir var gözlerinde tarumar, 

Göz bebeklerinden fışkıran kara ordular, 

Göz kapaklarında dikenli bir zırh var...

Etraf çok durgun, sessiz ve kimsesiz...

Sanata ve edebiyata vurulan ket dalgalarının farkında mıyız? 

Yalnızca sanat ve edebiyatla da kalmıyor esas düşüncelerimize vurulmuş bu ketler ve bizde bunu...