Bu loş ışıkların kapladığı ıssız sokaklar gibi bomboş içim. Yürüyorum, yürüyorum yokuş aşağı. Gökyüzü koyu laciverde bürünmüş, her yer kararmakta. Oysa benim...
Karlı, soğuk bir gün. Her yer puslu sis. Yol uzayıp devam ediyor ama ilerisi görünmüyor, sonu belirsiz bir yol. “Aynı...” diye geçiriyor içinden, “hayatım gi...
Affedemeyeceğim şeyler var -en başta da kendim-. Bunlar öyle şeyler ki artık benim bile boyumu aşıyor. Çok uzadılar. Çok iyi besledim onları içimde, yemedim ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok