Deniz Sarmaşık
@deruniderki
Deneme, resim ve tiyatro.
Okuryazar ama okurken yazar..
Korkuyordu. Korkusunu yansıtmıyordu, korkusuna kızmıyordu ama işte oradaydı, tüm o olumsuz ihtimaller. Korku kaybetmeye sebep olur biliyordu. O yüzden kaçmad...
Rahatlık neydi anlayabiliyorum. Sevgiyi ve sevmeyi de. Akabinde sevilmeyi hatta en öncesinde, hepsinin başında. Çünkü busun ve bana hissettirdiğin onca şeyde...
İstanbul'dan Ankara'ya dönüyorum tam şu anda. Tren yolculuğu ile. Biraz uyudum, biraz izledim ve bolca düşündüm. Çizmek istedim, yazmak da tabii. Ama o kadar...
Uzak. Alabildiğine, olabildiğince. Koyduğun yerde bulamamış gibi. Koyduklarını da anlayamamışçasına. Hüznünde hazansızlığından daha fazlasını nasıl bulabilir...
Dokunmak bir ruha. Kimsenin dokunmadığını sandığın. Sadece sana adanan, sadece senin adandığın. Yalnız istediğini gördüğün, gösterilene de gözlerini kapadığı...
Aşırı edebi şeyler yazmak geliyor içimden; artık duymadığım şarkıları, kaybettiğim hisleri, içimde ölen arzuları yazabilmek için. Beynime yetişemeyen bu satı...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok