efendi✍edebiyat

Perdenin ardından buyur ettim beyaz zamanları,

Gün sözün öznesi

İki âlâ arasında.

Bazen öyle bir yumru oturur

ki içine...

Nasıl sığ bir vukudur bu adını koyamaz,

Sadece susarsın...

Söyleyemediğin her cümlen

her hevesin yük.

Kemirir...

Zaten ne istiyoruz ki

bu hayattan?

Refah bir çehre,

Bir tutam lezzet,

Zarif insanlar

ve

pozitif bir boşluk

Bizler, nezih aklın fakir çocukları olarak büyüdük. Belki de bundandır sadece izlemekle yetinip ama zihninde yaşayanlar kafilesinde yer almamız.