Burak Ediz

Gözü hiçbir şeyi görmezdi

Arkasına bakmadan

Değneğiyle yürürdü

Sarı çimenlere basarak

Oydu aramızdaki;

En kararlı, en güçlü, en şanslı

Boş bir koridord...

Kızıllık mazgal hüzmelerini uyandırıyordu

Kendini bulutlara asarken tan.

Lağvedilmiş sessizlikle çatırdayan yığınlar

yanımda, yılları biriktirmekte

Sokağ...

Les Fleurs du ma...
Keşfedilmemiş bir manzaraya açılan pencere burası