I. lacrimosa dies illa
mevsimler terk edildi
o güne bahşedildi, yer ve gök birleşti.
ölüm ilahilerini duyduğumda,
parmaklarımdan sıyrılan
yüzyılları say...
bulutlar çekilirken gökyüzünden
rüzgarların dindiremediği bir uğultu
boyundurukla yitirilen hüzünle,
yine bir gece daha doğuyor içimde
gecenin içinde
öl...
ağırlaşan rüzgarın
saçıma son kez dokunuşuydu bu
biliyordum
parmak uçlarımda ihanetin bedeli varken
kanımı taşıran son damlayı
bir buluta armağan etmeyi...
gözyaşları kadar şeffaftı
dokunduğum ve öldüğüm
hayat
birer birer dökülüyordu mevsimlerin saçları
beni,
benliğimden uzaklaştıran bir karartıya
mecbur k...
günden güne kendime yabancılaşmak
kendime ihanetin bir parçasından ibaretti
ve ihanetin en güçlüsü soysuz aşk
endamın apolitik bir morfindi
ellerinde kaç...
küle okudum bütün bildiklerimi
küle saklandım ki
değişen ve kırılan
yüzümü görmesinler
kara bir kinin
her şeyi bir toz yığınına dönüştüreceğini
zerk ed...
I. la commedia e finita
bülbülün devşirdiği hüznün yansımasını
karanlığa doğru sürükle,
bütün şubat yaralarından kaçmadan
ruhunun acısını yüreğime çal.
...
sessizliğe bürünen pınarların ardında,
ellerinle yeşillenen kurak şiirler
gökyüzünün penceresine yuva kuran serçeler var.
bütün karanlığı yalanlar gibi
t...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
