Enes Savuran

Yaşamaya isteksiz bir yaprağın sonbaharında 

Ya da her baharın sonunda 

Nereden başladığı bilinmeyen bu yolun sonu uçurum 

Uçmayı bilmeyen her kuşu kanadı...

İki gözyaşı arasındaki mesafeler büyüdü durdu

Sözüm de tükendi gücüm de

Cellat bile sorardı halbuki son isteğin ne diye

Bakma ona da cevap veremezdim ben ...