Esma akyar

Geceleri,

kısılır sesim.

Karanlıkta,

küçülür göz bebeklerim.

Adımı dudaklarında arar,

Avuçlarıma hayal toplarım,

Neden?

Gözlerine bakmadığım her an biraz eksiğim hayattan

Elini tutamadığım her saniye geç kalıyorum ölüme

Ömrümün en güzel saniyeleri bunlar

Erişilemeyen ağacın...

Eskinin esintisi var ruhumda

Parşömenlerin kokusundan hallice

Düşüncelerimi mumyalıyorum hayallerime

İskenderiye'nin yakılması kadar anlamsız şimdi yanılg...

Şehrin gürültüsü hep bunlar

Toz toprak içinde saygınlık

Sayılı kilit taşları yerleşiyor kalbime

Sokaklarını düzeltiyor

Mis kokular sürüyorum zihnime

Dim...

Göz torbalarıma yer edinmiş ölü toprağı

Rengi gök karası,

Gitmek sanırım ağır gelmiş

Soyulmuş yüzümün açlık beyazı,

Yerine çaresiz bir çocuk geçmiş

İrad...

Son defa baktık aynı gökyüzüne

Kaç yıldız kaçtı bakışlarımızdan

Kimsesiz sahillerde sustu dalgalarımız

Seni hatırlatan tek şey gecenin derinliği iken

Ben...

Bilinmeyenin alt yazısını yazıyorum

Kime ne anlatacak

kime ne hissettirecekse bu dizeler

mesuliyeti her kime ait ise,

Adı, kırk beş metronom

Acelesi var...