🦢

kubbeleşmiyor mu gökyüzü yukarıda?

durmuyor mu sapasağlam yer altımızda?

ve yükselmiyor mu sevecen bakan

sonsuz yıldızlar?

bakmıyor muyum gözlerinin için...

taşların, çayırların arasından

akıyor hızla ırmak ve dereler.

hışırtı mı duyduğum? şarkılar mı?

tatlı aşk yakınışları mı?

sesleri mi o ilahî günlerin?

u...

seni görünce hafifliyor acılarım,

tutunca seni sakinleşiyor arayışlarım,

diniyor ruhumdaki fırtınalar git gide.

sürükleniyorum açık denizlere,

ayaklarımd...

nefes nefese yakarıyorsun görmek için beni

duymak için sesimi, görmek için yüzümü;

dayanamadım ruhunun yakarışlarına:

karşındayım şimdi!

nerede kaldı ruh...

kilitli değildir ruhların evreni;

senin duyguların kapalı, yüreğin ölü!

-artık-

yıka şafak vakti ölümlü göğsünü!'

kavranamayan hoş bir özlem

çekerdi beni ormanlara ve çimenlere

ve binlerce gözyaşı içinde

hissederdim yeni bir dünyanın oluştuğunu içimde'

anlatılmaz bir acı niçin

tüm yaşam kıpırtılarını engellemekte?

ve kavuruyor beni çoktan unuttuğum bir özlem,

o sessiz, vakur ruhlar âlemine götüren,

şimdi artık belirsiz seslerle çınlıyor

fısıldadığım şarkım, rüzgârla...

getiriyorsunuz beraberinizde mutlu günlerin görünümlerini,

ve kimi sevgili gölgeler yükseliyor;

eski, yarı unutulmuş bir efsane gibi

ilk aşk ve ilk dostlu...