grante

Başım boş azadeyim

Yok kimsem naz edeyim

Ecel misali her gün

Ayrı cenazedeyim

Aranmaz bu sahnede

Ne alkış ne de perde

Rezil bir tanrı yalnız

Asan da o...

bakıyor masadaki herkes bize,  

lâkin kimse bizi görmezcesine. 

sessizlik;  

bıçak kadar keskin.  

bir çatalın ucunda dengede duran,

ellerimizde un ufak...

Gökyüzü turuncu bir hüzünle batıyordu. Güne eş, yere doğru eğilirken bir daha yükselmemeye yemin etmiş gibiydi. Ufukta beliren solgun çizgiler, bir yüzün don...

Yazdıklarımda neyi kastettiğimi insanlara açıklama ihtiyacı duymaya başlamamdan anlıyorum değiştiğimi.

Eskiden "Kim ne anlarsa anlasın!" diyerek kaşlarını ç...

Ben kumaş bir ceket,  

Sen, üstümde çay lekesi.  

sözlerimiz, aramızda siper:

kırılganlıktan çatlamış birer parça.  

avuçlarımda çözülmüş boşluk;

kayıp ...

İradesizlik başta olmak üzere şikâyetimi savurduğum tonla insan olamayış birikmişti içimde ve Ankara'ya ne zaman gelecek olsam ilk onlar haberdar olurdu bund...

Hayat da tiyatro oyununa benzer bir şeydir, maskesi düşene kadar herkes bu oyunu sürdürür. Hayattır nitekim insanlara olduklarından farklı roller biçen: Az ö...