Kadir Gökçe

Baba beni duyuyorsun dimi

Birazcık gücün varsa kalk baba

Ben büyümek için biraz gencim

Bakma sakallarımın akına

Irsidir belki bilemezsin

Kalk baba kalk
...

Büyüdükçe içimdeki çocuğun yaşı

Şakakları ağarıyor biliyorum

Yaş aktıkça içimde bir yerlere

Bir yerler yeşeriyor biliyorum

Şimdi demir suratlar arasında ...

Bu aralar tanıyamazsın beni

Bu ben değilim bu benim özüm değil

Kalmak çaresizliğim, gitmek kozum değil

Tanrısal bir çıkmaz bu bilirsin

Ölüm bile buna çöz...

Zaman durdu sanki

Bir duvar yıkmalıydım

Yıkamadım belki 

Sığmazdım bedene

Gezerdim etrafı

Gerek duymadan sebebe

İzlerdim mehtabı

Şimdi aklımın bir köş...

Şefkatin geride kaldı babam

Şefkatin geride hatıraların zihnimde

Hatırlarım bir kaçını zar zor

Yenisini eklemek isterdim üçümüzle

Sen, ben bir de

Umut ...

Uyandım ilk çeyreğinin sonlarına doğru hayatımın

Hayal kırıklıklarıymış meğer bırakabileceğimiz tek mirasımız

Yaşansa, uğrunda göğe yükselecekmişiz de

İzi...