ليلم لي

sana yukarılardan bakmak,

bir şehri nasıl olağan ve hafif kılıyorsa;

aynı işlemi duraksamadan sende sürdürüyor.

yanında olmak yerine, farklı açılar buluyo...

birkaç gecedir bana trenler çarpmadıkça,

kül tablalarına doğduğum o sancılı işleri yakmışlığım birikirken yüzüme,

sanrılar arttıkça, arasına gömüldükçe yaş...

Çizik bir plak gibi hep aynı yerde takılıyorsun,

Öyle perperişan ve ne kadar zavallı.

Ama heybemde birkaç şiir var sana verebileceğim.

Yüzünü güldürür mü ...