Mükerrem Kocaman

Mir izli fikrim de mümtaz bu gece

Hâle ile dertleştim üç beş hece

Yazmış kalemim ervâh-ı ezelde

Yârin ismini fezâ-yı gönlüme..

Nigârım tek, hâlik-i hâktır yârim

Râh-ı hâk için âşkına bevvâbım.

Hevâ ve heveste zâyî oldu nefes,

Bildiğim zârdan uzaktır bînevâ selef.

Bu sefil diyârın bîneva divâneleri!

Mâşûk hakir gördü bu âşkı, artık seferi

Gecem demsiz, hâle dahi misali zemheri

Gönül ki tutmuş bir türkü, mâşuk diye d...

Mâşuk bihaberdir, bilmez ahvalim

Zâtı lütfetmez de sormaz hâlim

Zannım; naz eder, canım yakar zalim

Ey yâr! Cân yanar da Anka misali...

Ey yâr, dar ağacındadır şu gönlün

Harab oldu bu mücella-i ömrün

Baktım gözlerin havâ-i mihrimâh

Yaş döktükçe şûledâr cihânım âh!

Delilsiz bu mesel bu cef...

Ey yâr! mazur gör masiva gönlümü,

Divaneyim, seyret hâl-i ömrümü.

Cehd eyledim maşukun hayaline,

Meşakkat ile çözdüm düğümümü.

Sanki ecel de kapımdadır bugün,

Târum geziyorum burda günbegün.

Aciz ki hayat, musallâya sürgün.

Benim kaim ülkümde türküdür ölüm.

Umuttu leylâ'ya mecnûn bağı,

Nice zaman bekledi gül, budağı.

Mercâne bekledim yâr otağı,

Visal-i yâr olamadım ne çare...