Ozan toylan

ne zarifsin

ne kadar da

bağışlayıcı

tanrıyı.

toprak suya muhtaç olur da

çamurdan doğmak bir başka.

adem'in havva'sına verdiği çiçek misin sen ?

"nil...

insan kendi yokuşunu

içinden eksilterek

çıkar

"-kalp"

oldum olası sevmedim

kelimelerimin kirlettiği*

                        yetmediği

                        etmediği kötülüğün

ekmediğim

             m...

ahımı bırakmıştım

unutulmuş

zaman eskide

-yüksüksüz

geçmiyor

incir çekirdeğim

zeytin

dalım

trenler gelir geçer

şehrimden

uzak kalır sesin

yorulur raylar

hasret taşımaktan

ertesi

zamanın

geçmiş adından

topladım çiçekleri

geri gün

söylenmemiş söz

hepsi bizim

-eksik'

ardımızda gölge

boyumuzu aşan

durumumun

betimlenecek hali

kalbimin

tamir edilmeye yüzü

günahımın tövbeye sözü kalmamıştı

ağır bir bulut üzerimdeydi

ve

sesin uzaktaydı ...

......