
Rüzgâr, sonbaharın hüznünü taşıyordu sanki,
Durakta, yalnız ve ürkek bir kadın gördüm,
Kışa teslim olmak üzereydi dünya, gözlerindeki keder gibi.
Elind...
kendime battım.
öyle yakışmıyor ki yaşamak ellerime,
hangi aynaya dönsem hep aynı kalabalık
ve kendini sakınmaya meyilli bir taç utangaçlığı.
nerede must...
İnsan, endişeden yaratılmıştır.
Korku ve cüzzam, korku...
Her nereye baksam boşluk.
Zira, acı verecek kadar güzelsin...
Kaldı ki ölümün de bir öznesi olm...
Kalbinin güzelliği serçenin minikliği
yüreğinin sahibi odur sebebi
beyaz güllerin gölgesi siyahtır sebebi
dünyaları versen de değişmez bu sevginin değeri...
İlerleyişin düzenine uymak
gerekir bazen.
Köşene çekilmeyi, sessizce oturup beklemeyi,
bilmek,
kabul etmek gerekir.
Belki bir zamanlar çılgınca
dönmüş ...
Çünkü biz ödeştik
Alan aldığını verdi
Veren verdiğini aldı
Biz ödeştik
Kimsenin kimsede fazladan gülüşü kalmadı
Ben hep fazladan gülerdim oysa
Oysa ben...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok