Rabia Gümüş

mutsuzluğumun tozunu bıraktım o yerde

manalı vaveyla bu bedende 

önceleri sanardım sümbüller ceplerimde 

gökyüzü yüzümde güz gibi 

sessizliğe santim sant...

sessiz bir girdap başlar parmak ucunda

asma ağaçlarının arasında yankılanan bir sessizlik 

akan sularda yıkasan da sözlerini, değişmez

içine oturmuş bir d...

sonra gözün göze hikmetle sarıldığı bir zaman
zamanların içinden efsunlu bir zaman
manaların en derinde unutulduğu bir zaman
depremin kuşları kırmızıya b...

oturdum o salıncağa 

döndü durdu semada benliğim 

ne gecem kalır, ne de gündüzüm 

içimdeki ölü insanların kokusu sinmiş üstüme

pencere önü çiçeğimi kirle...

sırtımda emanet bir hırka

avucumda bir körpe umut 

yüzümde zamanın izi

çıkmaz sokakta önüme düşer gölgen

eskimiş yazların kıyısında

uzak diyarların baha...

- ama saygı görmen için göstermen gerekir.
+ bu bir saçmalık!
- ne dedin?
+ sana neden saygı duymam gerekiyor, öğretmen olduğun için mi? seni tanımıyorum....

ne uzağındayım öfkenin, ne de yakınında…

uçurumun kenarında, yalpalanıyorum karanlıkta

ve sonsuzluğun ardında

oysa sayıp durmuşum yerimde

zaman mefhumunu...

sessizliğin içinde bir kayboluş

evet bu benim eserim

ben kayboldum o koca sessizlikte

hem de ne kayboluş

derin bir kuyu, karanlık bir zindan sanki

sur...