Safiye öner

Toprak ne güzel kokar yağmur yağdığında

Gemi sessiz uzaklaşır limandan

İnsan uğurlarken sevdiğini üzülür 

Küçük bir bebek geldiğinde dünyaya 

Yaşar topra...

İstanbul’sun sen 

kalabalık bir o kadar da yalnız

uçan kuşlar kadar özgür 

dalgalar kadar hırçın

memleketsin sen

bir vapurda insanı kendisiyle yüzleştiren

ne güzel şey çocuk olmak

ne umutlu şey

ne vurdumduymaz

ne kendini bilmez...

çocuk olmak isterim tekrardan

umut dolu olmak

kirazı yemek değil de

kulağı...