Göz kapaklarımın ağırlı altında eziliyordum
Siyahla beyaz çatışıp tüm benliğimi griye boyamıştı.
Ne dipte ne de zirvedeydim
Tam da ortasındayım hayatın.
...
Haydi çık karanlıktan
Haykır! Evet buradayım,
Bu yıkık ve pespaye olmuş köprü
Bas geç!
Adım at, koş, devirse bile
Düş, yaralan, çakıl
Seni durdurabilec...
İnsanlığın bu hurdahaşlığı çekilmez çilesiydi.
Tonlarca ağırlıkta bir buz kütlesinin altında ezilişiydi. Yer kürenin çözülmez denklemiydi, anlatılanlar vasa...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok