Samet Yiğit

Ellerini ver bana

Uçsuz bucaksız ellerini

Ver ki imzalayabileyim ayak bileklerimi

Kendi notumu düşebileyim.

Sahiden, doğru mu?

Beni bir akşam sevmeye ka...

Yükseklik korkusu olan bir elma

Avuç içi arıyor ne zamandır

Bileğinde kıpkırmızı bir kan

Tırnaklarında okyanuslar

Parmak uçlarında hürriyet

Çizgilerinde...

Döndüm dolaştım

Yine kendime geldim

Kendimi geçmeye çalıştım

Geçemedim

Geçsem onu bulacaktım

Yıldızlara oturup soracaktım

"Sana dokunabilir miyim?"

Sen saçlarını çözdüğün zaman

Bir şehrin kapısı açılır sanki

Şaraplar dökülür yokuşlarımdan

Kaldırım ormanlarım ıslanır

Karıncalarım tatile çıkar

Sen köş...

Doğmak, ömür boyu sürer

ve

hiç tamamlanmaz.

Kara bir el, dokunur sırtına

ve

hiç bırakmaz.

sen her zaman duruyorsun

yerleştirilmiş vazo gibi

köşede

saklı bir el çıkıyor

ardından

ağzın üçgen biçiminde

gözlerin kare

perdelerini kapatmışken
...

Ruhum, hayatı tutan ellerim

Sen bu kadar kara,

Bu kadar gece olamazsın

Suyun dinçliği yok üzerinde

Güneşin pırıltıları

Ve

Eski kokun

Artık sevmek renk...