Kafam bozuk ve çok dolu.
Kefelerse bomboş...
Şu hâlimi görseydin sustuğum kadar hıçkıra hıçkıra ağlardın.
Benim gibi karanlıkta değil en azından loş ışıkt...
Canımı yolda bulmadım ama öyleymiş gibi yaşamamı istediler, kahpeler.
Onlar için kapanmalı artık sonuna kadar açık bütün sahneler.
Ruhum o kadar baskın ki bedenimi asla dinlemiyor.
Daima kucağı açık maviye.
Ölüyor çıkınca sahile.
Ne yaparsan yap nafile.
Olana bitene kapattım kendimi dün gece.
Yine kendime anlattım bütün derdimi.
Sinsice yanaştı soğuk kemiklerime...
Öncesinde yazmıştım neyse ki.
Yazarken ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
