zehra görgel

bütün yalnızlıkların acısını,

geçip gitmiş mutlu anlardan devşirip,

failleri bariz yaralarıma bastığım tebessümlerle çıkardım.

şimdi,

rüzgarda hırpalanma...

Bulanıklık paydos almıyor zihnimden yaşayabilmem için kaygısız,

Bir yarısını geçtim hayatın,

El vermiyor gönlüm atlamaya diğerine.

Kim bilir neler bekliyo...

ağladık ağladık geçmedi.

gülsek, unuttuk sanıyorlar.

unutmak, onu bir daha eskisi gibi hatırlamamakla başlar.

hayalin hatırasından bile vazgeçmekle,

dalı...