çatım damlıyordu ve ben öylece duruyordum
odanın tutsaklığındaydım
gözlerini dikmişti duvarlar
solgun yatağa belki de dolabaydı bakışları
kim karıştırıyo...
bu bakımsız saçlarımda turuncuyu yeniden yaratıyorum
yaratıyorum ki sembolizm bir halta yarasın
yerleşik düzen tüm gücüyle manifesto hazırlıyor bu sırala...
bir şiir beni neresinden vururdu bilmezdim
gecenin saf zamanları da yoktu kanımca
yürümek dayanırdı usul usul
gece, ölümün elbisesini dikerdi bu rezil ş...
yansımasındayım yüzümün
seferimin son durağında değilim henüz
yaralı kediler görüyorum
ellerimin titrekliği hep bundan
kamburum harbin ortasında
dimdik ...
Yükleniyor...
İçeriğin sonu
Yüklenecek başka sayfa yok
