Yazarken bunu dinledim.

 Göcekteki yat limanında dalgalanan denizin turuncu ışıltısına dalıp gitmişken geldin aklıma ve fark ettim ki ne dargın ne de kızgın...

Epey zamandır kendimde hissettiğim bir eksiklikti bir şeyler yazmak. Gerçi yazmak bana daha ziyade fazlalıklardan kurtulmanın bir aracı gibi geliyor. Düşünce...

Uçaktayım. Tek başıma İstanbul’a tutunup, havalimanını nasıl bulduğumu hatırlamıyorum. Bavulumu sürüklerken yardım eden insanlar oldu, bir kaç kişi adımı sor...