hissettiğimi hissetmemek için her yolu denedim. yakarsam geçer sandım, parmak uçlarımın sızısıyla kaldım. aksi olsun, donsun istedim, bir daha ısınmadı ellerim. camı açıp atmak istedim o duyguyu, sokağa sığıp da çıkamadı içimden. bağırmak istedim, belki de ne söyleyeceğimi bile bilmeden; lâl oldu dilim, çıkmadı kelimeler. 

yardımıma yetişmiş gibi yanıverdi sokağın lambası, yine de aydınlatmadı geceyi. rüzgar gerçekleri tokat misali çarptı yüzüme, yanıverdi yüreğim. aydınlandı gece, kamaştı gözlerim. o gece tutamayacağım sözler verdim. ancak anladım, içimden atmak istediğim duygu benliğimmiş, oysa hiç bulamamışım. uçarım sanmıştım ancak kanadım yokmuş. anlatılan masallar avutmadan ibaretmiş. bir varmış bir yokmuşla başlamak gelenekse, neden var olan tek şey yokluğum? ben, var olduğum bu dünyanın neresinde kayboldum?