Cem Kılınç

Sevgili Günlük

Yeni bir yıla girdik artık. Yıl oldu 2025…

Zaman herkese her şeye kırbaç indirmiş sanki. Çok hızlı geçip gidiyor ve insanın yaşayacakları, ...

Bir otobüs yolculuğundayım. Yaşam zamanla birlikte akıp gidiyor...

İstanbul'un koca binaları, biraz yeşillikler arasında trafikte bekleyen bir otobüs ve içi...

İnsan aradan zaman geçince özlermiş kendisini. Gerçekliğini, yalnızlığını, rutin yaşamını... Klasik şeylerden sıkılır insan diyenler oluyor çevremde.

Bana g...

Güven. Bu kelime beni defalarca yaraladı ama ne olursa olsun hep birilerine güvendim. Yaralandım güvendim, yaralandım güvendim... Böyle devam etti hep. Ama ç...

Felaketlerin üzerine gelen felaketler, acıların üstüne eklenen acılar. Feryatlar, çığlıklar, ağlamalar... "Sesimi duyan var mı?" sorusu...

Ülke olarak konu ...

Ne demeliyim, ne yapmalıyım, artık birilerine nasıl yük olmamalıyım, nasıl ilerlemeliyim, içimdeki karanlığa mı yoksa dışarıdaki karanlığa mı inanmalıyım? Bu...

Sevgili günlük,

Yazmaya, yine yazmaya devam ediyorum. Yazmak insanı rahatlatır derler. Yaşamak bazen nasıl ağır geliyor, bu durumda hemen yazmaya geçiyorum....

Kaçmak isteriz bazen. Uzaklara, kendi içimize, denize, yeşile, huzura kaçmak isteriz. Kaçınca geçecek gibidir çünkü. Kaçınca her şey bitecek gibidir. Tüm sık...